Przez swoją działalność tj. podłączanie do sieci ciepłowniczej co roku nowych odbiorców ciepła Spółka przyczynia się do poprawy stanu środowiska naturalnego. Wskutek zastąpienia spalania paliw kopalnych przez wprowadzenie czystej energii geotermalnej zmniejszeniu ulega emisja pyłów i gazów a walory przyrodnicze, krajobrazowe i turystyczne Podhala zostaja zachowane.
Edukacja
Spółka prowadzi szeroką działalność edukacyjno-informacyjną. Pomaga uczniom i studentom w przygotowywaniu prac dyplomowych, licencjackich i magisterskich, w organizacji szkoleń dla uczestników praktyk zawodowych.
Prezentuje swe osiągnięcia w wykorzystywaniu energii odnawialnej oraz płynące z tego korzyści ekologiczne i gospodarcze wśród licznie odwiedzających Spółkę uczestników wycieczek krajowych i zagranicznych.
Sala konferencyjna na 60 osób w Centrum Edukacyjno-Informacyjnym pozwala na organizowanie konferencji i spotkań edukacyjnych propagujących wiedzę na temat projektu geotermalnego na Podhalu jak i wykorzystywania energii geotermalnej w turystyce, wypoczynku i lecznictwie zarówno w Polsce jak i na świecie.
Ochrona środowiska
Chociaż zjawisko ocieplania klimatu budzi do dnia dzisiejszego liczne kontrowersje w świecie nauki i polityki, społeczność międzynarodowa na początku lat dziewięćdziesiątych XX w. zdecydowała się na sformalizowanie współpracy prowadzącej do powstrzymania tego potencjalnie niebezpiecznego dla ludzkości procesu. Po kilku latach negocjacji, w dniu 9 maja 1992 r, została sporządzona w Nowym Jorku Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (Konwencja Klimatyczna – UNFCCC), wyłożona do podpisu w czerwcu 1992 roku w Rio de Janeiro. Konwencja Klimatyczna weszła w życie w dniu 21 marca 1994 r. Konwencję ratyfikowały 192 państwa. Podstawowym celem Konwencji jest stabilizacja stężenia gazów cieplarnianych w atmosferze, z tym, że większy zakres obowiązków przewidziano dla państw rozwiniętych, niż dla państw rozwijających się. Deklaratywna forma Konwencji została bardziej skonkretyzowana w Protokole z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, który wszedł w życie 16 lutego 2005 r.
Polska ratyfikowała w dniu 26 października 1994 r. Ramową Konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, a w dniu 13 grudnia 2002 r. Protokół z Kioto. Dążąc do zmniejszenia kosztów realizacji celów redukcyjnych w Protokole z Kioto wprowadzono mechanizmy rynkowe (tzw. Mechanizmy elastyczne):
- mechanizm wspólnych wdrożeń (Joint Implementation – JI),
- mechanizm czystego rozwoju (Clean Development Mechanism – CDM) oraz
- międzynarodowy handel emisjami (Emission Trading – ET).
Mechanizmy te dając możliwość obniżenia emisji gazów cieplarnianych poza granicami kraju, stanowią uzupełnienie działań krajowych i pozwalają osiągnąć pożądana redukcję emisji tych gazów w skali globalnej w drodze wymiany tzw. jednostek redukcyjnych między stronami Konwencji. Kamieniem węgielnym unijnej polityki w sprawie zmian klimatu jest europejski system handlu emisjami, który zaczął funkcjonować w 2005 r. Rządy krajów unijnych wyznaczyły maksymalne roczne pułapy emisji CO2 dla elektrowni i wysoce energochłonnych fabryk, które odpowiadają za niemal połowę całkowitej emisji CO2 w Unii Europejskiej. System handlu emisjami stanowi finansową zachętę do ograniczania emisji poprzez ustanowienie rynkowego systemu handlowego. Zakłady emitujące mniej CO2 niż wynoszą ich limity mogą odsprzedawać niewykorzystane przydziały emisji innym przedsiębiorstwom, których poziomy emisji przekraczają ich limity. Rozwój odnawialnych źródeł energii (OŹE) dokonuje się jako konieczność wynikająca z obowiązującego prawa, podpisanych umów międzynarodowych i traktatu akcesyjnego do Unii Europejskiej, ale także w kontekście idei zrównoważonego rozwoju energetycznego. Unia Europejska w uzgodnionej polityce energetycznej dla Europy założyła osiągnięcie do 2020 roku następujących celów:
- zmniejszenie zużycia energii o 20%,
- ograniczenie emisji gazów cieplarnianych o 20%,
- osiągnięcie 20-procentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w ogólnym zużyciu energii w UE do 2020 r.,
- osiągnięcie 10-procentowej zawartości biopaliw w paliwach transportowych do 2020 r.
Do realizacji tych bardzo ambitnych celów zobligowane są wszystkie kraje członkowskie, w tych Polska.
PEC Geotermia Podhalańska a Ekologia
PEC Geotermia Podhalańska S.A. powstała jako jedna z pierwszych instalacji wykorzystujących odnawialne zasoby geotermalne w Polsce. Od 2005 roku Spółka jest członkiem systemu handlu emisjami. Do eksploatowanej przez Spółkę sieci ciepłowniczej wciąż są przyłączani nowi odbiorcy ciepła, co skutkuje znacznym ograniczeniem niskiej emisji, pochodzącej ze spalania węgla, koksu, ropy naftowej i gazu ziemnego w przydomowych kotłowniach. Ograniczenie emisji pyłów i gazów towarzyszących spalaniu paliw kopalnych, takich jak dwutlenek węgla, dwutlenek siarki, pył zawieszony, ma szczególne znaczenie na Podhalu, jednym z najbardziej uczęszczanych regionów turystycznych w Polsce, na terenie, którego znajdują się cztery parki narodowe.
Dwutlenek siarki (SO2) Dwutlenek siarki jest gazem, który łączy się z parą wodną znajdującą się w atmosferze, co prowadzi do powstania kwaśnych deszczów powodujących niszczenie szaty roślinnej oraz degradację gleby. Zbyt duże stężenia SO2 w powietrzu zagrażają zdrowiu człowieka, zwłaszcza w przypadku tych, którzy cierpią na astmę i chroniczne choroby płuc. Głównym źródłem tego gazu jest spalanie paliw kopalnych zawierających siarkę. Obecnie główne problemy z SO2 występują tam, gdzie ciągle powszechnie wykorzystuje się węgiel do celów grzewczych w gospodarstwach domowych, w przemyśle i w elektrowniach. Średnioroczne stężenie SO2 w latach 1994-1998 (przed rozpoczęciem projektu geotermalnego) wynosiło 32,6 g/m3. W kolejnych latach dzięki podłączaniu nowych odbiorców do sieci ciepłowniczej stan powietrza ulegał poprawie. W latach 2004-2018 średnioroczne stężenie SO2 waha się w granicach 8-13 g/m 3 co oznacza poprawę w stosunku do okresu przed rozpoczęciem projektu geotermalnego o około 68%.
Pył zawieszony (PM10) Pył zawieszony znajdujący się w powietrzu jest zróżnicowany pod względem swojego składu fizycznego i chemicznego, pod względem źródła pochodzenia i wielkości cząstek.
Cząstki PM10 (bardzo małe cząstki <10 µm) są najbardziej uciążliwe, ponieważ są wystarczająco małe, by głęboko penetrować do płuc i w ten sposób stanowić znaczne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego.
Średnioroczne stężenie PM10 w latach 1994 – 1998 (przed rozpoczęciem projektu geotermalnego) wyniosło 54,3 g/m3. W latach 2000-2018 średnioroczne stężenie PM10 kształtowało się na poziomie 40,3 g/m3 a wyjątkowo duże stężenia, które zaobserwowano w latach 2007 i 2009 mogą być spowodowane nasilającym się ruchem pojazdów i pyleniem wtórnym powodującym zwiększenie zagęszczenia w powietrzu cząstek stałych.
Dwutlenek węgla (CO2) W domowych piecach grzewczych i lokalnych kotłowniach węglowych często spalanie węgla odbywa się w sposób mało efektywny.
Pozostałe spalane paliwa stałe, które są stosunkowo tanie, są niskiej jakości oraz mają niską wartość energetyczną. Jest to typowe źródło zanieczyszczeń powietrza. Podłączanie nowych odbiorców do sieci ciepłowniczej powoduje likwidację lokalnych źródeł emisji wzrost efektu ekologicznego.
Poniższy wykres przedstawia wzrost redukcji emisji CO2 na przełomie lat 1999 – 2023.
